wrogowie

Żołnierz Armii Czerwonej był członkiem sił zbrojnych Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR), walczących na frontach II wojny światowej oraz w innych konfliktach w XX wieku. Armia Czerwona, utworzona po rewolucji październikowej w 1918 roku, stała się kluczowym elementem sowieckiej potęgi militarnej. Żołnierze rekrutowali się z różnych republik ZSRR, a ich szeregi zasilali zarówno mężczyźni, jak i kobiety, którzy w wielu przypadkach zostali zmobilizowani przymusowo.

Podczas II wojny światowej, żołnierze Armii Czerwonej odegrali decydującą rolę w pokonaniu nazistowskich Niemiec, biorąc udział w kluczowych bitwach na froncie wschodnim, takich jak bitwa pod Stalingradem, bitwa na łuku kurskim, czy ofensywa berlińska. Ich determinacja przyczyniła się do przełamania niemieckiej machiny wojennej.

Znani byli z brutalności wobec ludności cywilnej, rabunków i przemocy. Po wojnie, żołnierze Armii Czerwonej brali udział w okupacji terenów wyzwolonych oraz w brutalnym tłumieniu antykomunistycznych powstań i ruchów oporu w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Znani byli między innymi z brutalności, tortur i prześladowania żołnierzy Armii Krajowej pod koniec i po zakończeniu wojny.