wrogowie

Heinrich Himmler był niemieckim politykiem i prominentnym członkiem nazistowskiego reżimu Adolfa Hitlera. Urodził się 7 października 1900 roku w Monachium. Himmler był jednym z głównych architektów i wykonawców polityki nazistowskiego reżimu, zwłaszcza w obszarze terroru, represji i masowych zbrodni.

W latach 20. dołączył do NSDAP (Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników) oraz SA (Sturmabteilung), gdzie szybko awansował na wysokie stanowiska. Jednak to jego rola w SS (Schutzstaffel), paramilitarnej formacji nazistowskiej, przyniosła mu największą sławę i wpływy. Himmler został szefem SS w 1929 roku i rozbudował tę organizację do potężnej instytucji, która pełniła rolę zarówno policyjną, jak i terrorystyczną.

W czasie II wojny światowej Himmler pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych Rzeszy Niemieckiej oraz był szefem policji i Sicherheitsdienstu (SD), odpowiedzialnego za bezpieczeństwo państwa. Był także głównym architektem i nadzorcą systemu obozów koncentracyjnych, gdzie miały miejsce masowe mordy, tortury i eksperymenty na więźniach.

Himmler był jednym z głównych wykonawców „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej” – nazistowskiego planu ludobójstwa, który doprowadził do Holocaustu, czyli zagłady sześciu milionów Żydów.

Po klęsce III Rzeszy Himmler próbował ukryć się, ale został schwytany przez aliantów. Zanim mógł stanąć przed sądem, popełnił samobójstwo 23 maja 1945 roku, po połknięciu trucizny. Jego rola w nazistowskim reżimie sprawiła, że jest on uznawany za jednego z największych zbrodniarzy wojennych w historii.